شهاب الدین یحیی ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین، شیخ اشراق، متولد سهرورد ،  از قرا  آذربایجان ایران  بود. شیخ مقتول  شیخ شهید، از فلاسفه نامدار ایرانی است. روز بزرگداشت شیخ شهاب الدین سهروردی به تایید مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ۸ مرداد است که در این روز همایش‌ها، بزرگداشت‌ها و یادبودهایی برای ایشان برگزار می‌شود. سهروردی کسی است که مکتب “فلسفه اشراق “را پایه گذاشت که بعد از مرگش وسعت یافت. او نظریه خود را در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم ارائه کرد. سهروردی را پیشگام فلسفه افلاطونیانی و ارسطوئی دوران پس از اسلام نام داده‌اند. او خود فلسفه‌اش را حکمت اشراق نامیده بود که به معنای درخشندگی و برآمدن آفتاب است و اقوام لاتین تبار و یونانی بر آن  Aurora Consurgen   نام نهاده‌اند. اما این تفکر فلسفه خاص افلاطون نیست و در آن آرای خرد گرائی افلاطون، ارسطو، نوافلاطونیان، زرتشت، هرمس، و آرای نخستین صوفیان دوران اسلام در هم آمیخته‌ است. مکتب سهروردی هم فلسفه هست و هم نیست. فلسفه است از این جهت که به عقل  گرائی و معرفت اعتقاد دارد، اما عقل را تنها مرجع شناخت نمی‌داند. عرفان است از این نظر که کشف و شهود و فلسفه اشراق را شریف‌ترین و بلندمرتبه‌ترین مرحله شناخت می‌شناسد. فیلسوفی که پس از قرن‌ها هنوز آوازه تاریخ است و طرفداران زیادی در جای‌ جای عالم بر جا گذاشته است

سهروردی پس از سیر و سلوک در مراغه ، در خدمت استادش ” فخر رازی” و مکتب اصفهان و در نهایت در زمان حکومت صلاح الدین ایوبی  به پیشنهاد ملک طاهر  پسر طلاح الدین به حلب رفت. لیکن  پدر و پسر با توطئه ای  او را به جرم
“الحاد” محکوم  کرد و در نهایت در حلب اعدام و به شهادت رسید.

جمع آوری و تدوین: شکوفه اقبالی وثیق، عضو هیئت موسس موسسه آموزش عالی عمران و توسعه